صادق هدایت
صادق
هدایت زاده 28 بهمن 1281 نویسنده، مترجم و روشنفکر ایرانی بود. او را همراه محمد
علی جمال زاده، بزرگ علوی و صادق چوبک یکی از پدران داستان نویسی نوین ایرانی می
دانند. هدایت از پیشگامان داستان نویسی نوین ایران و نیز، روشنفکری برجسته بود.
بسیاری از پژوهشگران، رمانِ بوف کور او را مشهورترین و درخشان ترین اثر ادبیات
داستانی معاصر ایران دانسته اند. کتاب بوف کور رمانی کوتاه و از نخستین نثرهای
داستانی ادبیات ایران در سدۀ بیست میلادی است. این رمان به سبک فراواقع نوشته شده و
تک گویی یک راوی است که دچار توهم و پندارهای روانی است. کتاب بوف کور
تاکنون از فارسی به چندین زبان از جمله انگلیسی، فرانسه و آلمانی ترجمه شده‌است.
جلال احمد در خصوص بوف کور گفته است: «سکوتی که در آن
دوران حکومت می‌کند، درخودفرورفتگی و انزوایی که ناشی از حکومت سانسور است، نه‌تنها
در اوراق انگشت‌شمار مطبوعات رسمی و در سکوت نویسندگان نمودار است، بیش از همه در بوف
کور خوانده می‌شود. ترس از گزمه، انزواء، گوشه‌نشینی، عدم اعتقاد به واقعیت‌های
فریبنده، به ظاهرسازی‌هایی که به جای واقعیت جا زده می‌شوند، غم غربت (نوستالژی)،
انکار حقایق موجود، قناعت به رؤیاها و کابوس‌ها، همه از مشخصات طرز فکر مردمی است
که زیر سلطه جاسوس و مفتش (انکیزیتور) و «گپئو» زندگی می‌کنند. وقتی آدم می‌ترسد
با دوستش، با زنش، با همکارش و با هر کس دیگر درد دل کند و حرف بزند ناچار فقط با
سایه خودش می‌تواند حرف بزند. بوف کور گذشته از ارزش هنری آن یک سند اجتماعی است؛
سند محکومیت حکومت زور.»
