درباره کتاب انسان خردمند:
کتاب انسان خردمند تاریخ مختصر بشر است و واقعا هم تاریخ را به شکل مختصر و البته مفید بیان کرده است. نویسنده تاریخ انسان را از ۲/۵میلیون سال پیش تا زمان حال را فقط در۵۶۷ صفحه بیان می کند. کتاب انسان خردمند شبیه یک سفر طولانی به درازای تاریخ است که بعد از آن به راحتی می توان احساس پختگی را در خود احساس کنید. قلم هراری بی نظیر است و به معنای واقعی کلمه، خواننده را جادو می کند. هراری در اثر خودش، رفتار انسان خردمند را از لحاظ روانشانسی، زیست شناسی و جامعه شناسی بررسی می کند. انسانی که گونه های مختلف بشر را از بین برده و بسیاری از گونه های حیوانات را نیز منقرض کرده است. آغاز کتاب شگفت انگیز است، ادامه ی آن عالی و پایان کتاب خیره کننده است. من فکر می کنم روایت تاریخ بشر بهترین نقطه برای آغاز تفکر عمیق است و انصافا این کتاب هم سرنخ های زیاد و بسیار خوبی در اختیار خواننده قرار می دهد. در کتاب سوال های شگفت انگیزی مطرح می شود و اتفاقات مختلف تاریخ به شکلی استادانه در کنار هم قرار می گیرند. و جالب تر از همه اینکه یووال نوح هراری همه چیز را زیر سوال می برد و خود او هم مخاطب را داوت به تفکر دوباره میکند: فایده تاریخ چیست؟ به چه سمتی داریم حرکت می کنیم ؟آیا واقعا سرنوشت انسان امروز روشن تر از دیروز است؟ آیا سرنوشت و آینده ای روشن در انتظار ماست؟ آیا امروز خوشبخت تر از هزاران سال پیش هستیم؟
قسمتی از کتاب انسان خردمند:
انسان خردمند فقط جویندۀ غذا و مواد خام نبود. در پی کسب دانش هم بود. او برای بقای خود به یک نقشۀ ذهنیِ دقیق از قلمرو مسکونی اش نیاز داشت. برای نتیجه بخش تر کردنِ جستجوهای روزانۀ غذا، نیازمند به اطلاعاتی در مورد الگوهای رشد گیاهان و عادات حیوانات بود. نیاز داشت که بداند چه خوراک هایی مغذی و مقوی هستند، کدامشان بیماری زا هستند و کدامشان قابلیت درمانی دارند. لازم بود که گردش فصل ها و علائم هشدار دهنده در مورد طوفان یا حشکسالی را بشناسد. هر نهر و جویباری، هر درخت گردویی، هر غار خرس نشینی، و هر سنگ چخماقی را که دور و برش می یافت بررسی می کرد. هر فردی می بایست بداند چه طور چاقوی سنگی بسازد، چه طور ردای پاره ای را وصله بزند، چه طور برای خرگوش دام بگذارد و چه طور با بهمن و مارگزیدگی و شیرهای گرسنه روبه رو شود. احاطه بر هر یک از این مهارت ها مستلزم سال ها کارآموزی و تمرین بود. یک خوراک جوی باستانی معمولی می توانست ظرف چند دقیقه از یک سنگ چخماق یک سر نیزه بسازد. اگر ما بخواهیم این کار را تقلید کنیم بدجوری کم می آوریم. اکثر ما فاقد دانش تخصصی در مورد تراشیدن سنگ چخماق و سنگ آتشفشانی و مهارت های حرکتیِ ظریف و لازم برای کار با این چیزها هستیم.
